Dit is de beste tip die ik je kan geven voor straatfotografie

Zoek een goede locatie. En als je er een hebt gevonden, wacht dan gewoon een poosje.

Als je alleen foto's maakt terwijl je loopt, zul je veel mooie locaties tegenkomen - maar je hebt maar een kort moment om het juiste beeld vast te leggen. Zoek in plaats daarvan een mooie plek en wacht dan op het perfecte moment. Als je op een plek bent, kun je je aandacht richten op de scène en klaarstaan met je camera.

Dus als je als het ware “op de loer ligt”, komen mensen in jouw persoonlijke ruimte en niet andersom. Op die manier voel je je meer op je gemak bij het nemen van foto's (en voelen je onderwerpen zich ook meer op hun gemak).

Om betere straatfoto's te maken, moet je de scène vanuit veel verschillende hoeken bekijken. Maak niet slechts 1-2 foto's en ga dan weer verder. Maak veel foto's van de scène. Neem foto's van voren, hurk neer en beweeg je voeten om de scène vanuit verschillende hoeken te fotograferen. Je kunt zelfs een betere straatfoto maken als je op je tenen gaat staan en vanuit een iets hoger perspectief naar beneden kijkt.

Wees als een bokser die een ballerina ontmoet - licht op je tenen en beweeg voortdurend.

Vermijd in het algemeen om foto's van achteren te nemen. In de meeste gevallen is het interessanter om iemands gezicht te fotograferen dan de achterkant van zijn hoofd. Als je het gezicht van je onderwerp kunt zien, kun je de emoties in hun gezicht beter herkennen en kan de kijker zich beter inleven in de persoon.

Straatfotografie is niet zoals natuurkundeles op school. Je onderzoekt je onderwerpen niet onder een microscoop. Straatfotografie gaat over het leven van dichtbij meemaken.
Als je begint als straatfotograaf, ben je misschien geneigd om een lange zoom te gebruiken (bijvoorbeeld een 70-200 mm lens) zodat je van een afstand kunt fotograferen en je minder ongemakkelijk voelt. Maar het is goed om hier even bij stil te staan.
Ten eerste val je in het openbaar meer op met een monsterzoomobjectief dan met een kleiner objectief met een vaste brandpuntsafstand. Een lange lens valt op van een grote afstand.
Ten tweede moet je een telelens direct op iemand richten. Dit trekt de aandacht van de persoon die je probeert te fotograferen alsof er een pistool op zijn hoofd is gericht.
Dus in plaats van een lange zoomlens kun je beter een lens gebruiken die veel kleiner, minder opvallend en minder bedreigend is: een groothoeklens zoals een 28mm lens of een 35mm lens, wat in 90% van de gevallen de ideale brandpuntsafstand is.
Zo'n compacte lens stoort mensen veel minder en vaak hebben ze niet eens door dat je hem in je hand hebt. Bovendien kun je met een groothoeklens je onderwerpen vastleggen zonder je camera er direct op te richten. Je kunt het bijvoorbeeld zo instellen dat ze opzij staan en het lijkt (voor je onderwerpen) alsof je een heel ander deel van de scène fotografeert.

Neem je camera in je hand en maak een foto.

Wat heb je met je hand gedaan? De meeste fotografen laten hun arm zakken zodra ze een foto hebben genomen en laten de camera bungelen. En dat schrikt mensen af; het laat duidelijk zien dat je hun foto hebt genomen.

Probeer je gedrag dus bewust aan te passen. Laat je arm niet zakken nadat je een foto hebt genomen. Houd in plaats daarvan de camera stil totdat de persoon de scène verlaat. Op deze manier zal je onderwerp denken dat je alleen een foto van de achtergrond aan het maken was en dat ze in de weg stonden.

Op deze manier kun je de persoon volgen en op korte afstand fotograferen. Zorg er wel voor dat je “camerageluiden” niet te hard staan.

Bij straatfotografie maakt nabijheid een groot verschil. Dus als ik zeg dat je dichtbij moet komen, dan meen ik dat ook . Kom zo dichtbij dat je het zweet van iemands voorhoofd ziet druipen of de textuur van zijn huid kunt zien.

Als je dit combineert met een groothoeklens (zoals beschreven in de vorige tip), krijg je een heel meeslepend, aantrekkelijk perspectief. De kijker krijgt het gevoel dat hij deel uitmaakt van de scène in plaats van iemand die van een afstand toekijkt.

Als je heel dicht bij je onderwerp komt, zullen ze er niets van denken; ze zullen denken dat je iets achter hen fotografeert, vooral als je je camera een beetje opzij richt.

Een straatfoto zonder emotie is dood.

Je kunt een foto maken met de meest interessante compositie ter wereld, maar zonder emotie zal de foto het hart van de kijker niet bereiken.

Ik raad je aan om een open hart te hebben als je foto's maakt en je in te leven in de mensen die je fotografeert.

De persoon op deze foto was luid aan het “praten” met een vriend die naast me op de brug stond, het ging over “hem”. Ze had dus geen “oog” voor de fotograaf.

Je kunt bijvoorbeeld meer emotie vastleggen in straatfotografie door in zwart-wit te fotograferen, schaduwen vast te leggen, te zoeken naar een bepaalde blik in de ogen van je onderwerp of dynamische handbewegingen van je onderwerp.

Als je al langer aan straatfotografie doet, heb je dit waarschijnlijk al een miljoen keer gehoord - maar ik durf te wedden dat je net zoveel excuses en redenen hebt verzonnen waarom je je camera niet bij je hebt.

“Mijn camera is te zwaar,” denk je waarschijnlijk. “Het is frustrerend om de camera constant op te laden en gebruiksklaar te houden.”

En ja, een camera dragen kan frustrerend zijn. Maar weet je wat nog frustrerender is? Het perfecte fotomoment missen en daar de rest van je leven spijt van hebben.

Ja, dat is een beetje dramatisch, maar het is echt waar: je weet nooit wanneer het beste moment komt. Wil je echt zonder camera zitten als het gebeurt?

Maar als je er een gewoonte van maakt om je camera altijd bij je te hebben, zul je nooit die “Kodak-momenten” missen die altijd zonder waarschuwing lijken te gebeuren.

Ik heb zelf geweldige foto's gemaakt op de meest onverwachte momenten - foto's die ik onmogelijk had kunnen maken als ik geen camera bij me had gehad.

Hier is een tip voor beginners in straatfotografie:

Een van de dingen waar je je waarschijnlijk zorgen over maakt is dat je door andere mensen wordt gezien als een “creeper” of “weirdo” of dat je vervelende opmerkingen krijgt. Maar je moet leren om deze gedachten te negeren.

Als je foto's maakt op straat, ben je waarschijnlijk alleen. Dit betekent dat alle oordelende omstanders mensen zijn die je niet kent en waarschijnlijk nooit meer zult zien. Waarom zou je je door hen laten tegenhouden?

Je kunt je beperkt voelen door sociale regels, vooral als je net begint. Maar onthoud dat sociale regels geen wetten zijn en dat er op veel plaatsen geen wet is tegen het maken van foto's op openbare plaatsen.

Als je het echt moeilijk vindt om beoordeeld te worden en je angst te overwinnen, is hier een eenvoudige oefening die je kunt proberen:

Ga ergens staan met je camera en observeer dan hoeveel mensen naar je kijken, een blik op je werpen of zelfs naar je terugkijken als je voorbij loopt. Heb je het gevoel dat je ongewenst bent? Maak een foto en leg de camera weg zodra je de foto hebt gemaakt. Zie je hun reactie?

De sociale wereld zit vol met regels die ons beperken. Als je ze doorbreekt en leert om er vrede mee te hebben, komt het maken van foto's op straat vanzelf.

Een glimlach kan veel goed maken

Als je op straat foto's maakt, kun je met een glimlach een heel eind komen. Als je een foto van iemand maakt en ze kijken je raar aan, tik dan gewoon tegen de rand van je pet en laat twee rijen van je parelwitte tanden zien. Meestal gaat de persoon dan verder (en lacht misschien terug).

Ik gebruik deze methode altijd en zelfs in Wenen krijg ik ongeveer 95% respons. Zelfs de meest afstandelijke mensen glimlachen naar me. Mensen vertrouwen een straatfotograaf die lacht; ze zien je gewoon als een hobbyfotograaf en niet als iemand met slechte bedoelingen.

Bovendien maakt glimlachen je ontspannen - en een ontspannen fotograaf is een betere fotograaf!

Veel straatfotografie-puristen zeggen dat de enige echte straatfotografie ongeposeerde fotografie is. En het is zeker waar dat je soms geen toestemming wilt vragen als je foto's op straat maakt. Anders kun je niet de unieke, spontane momenten vastleggen die het genre echt definiëren.

Er is echter niets mis mee om toestemming te vragen voordat je begint met fotograferen, en straatportretfotografie is echt een interessant gebied om te verkennen.

Benader dus gerust vreemden die je wilt fotograferen en vraag of je een portret mag maken. De meeste mensen laten zich graag fotograferen en zolang je beleefd en ongedwongen bent, zullen veel mensen instemmen.

Probeer ook alledaagse mensen te benaderen, bijvoorbeeld de serveerster in een restaurant, de portier in een hotel of zelfs een parkeerwachter. Vermijd foto's van politieagenten en soldaten.

Voor mij is het de nevenschikking die straatfotografie zo uniek en fascinerend maakt in vergelijking met andere genres. Door zorgvuldig gebruik te maken van juxtapositie kan straatfotografie de humor, ironie en schoonheid van het alledaagse leven overbrengen.

Juxtapositie is de kunst van het naast elkaar zetten van twee onderwerpen of elementen die elkaar tegenspreken, een interessant contrast vormen of worden gecombineerd om een nieuwe betekenis te creëren.

Een paar snelle tips over juxtapositie:

• Zoek naar borden met interessante boodschappen die tegenstrijdig lijken voor mensen in de buurt
• Kijk naar twee mensen die verschillen in lengte, huidskleur of zelfs gewicht
• Kijk naar verschillende mensen die verschillende emoties tonen, bv. vreugde, verdriet, nieuwsgierigheid, woede, enz.

Een juxtapositie hoeft trouwens niet altijd logisch te zijn. Sommige juxtaposities benadrukken een duidelijke boodschap, andere onderstrepen gewoon de absurditeit van het leven - en dat is niet erg!

Een van de moeilijkste dingen bij straatfotografie is om in een staat van “flow” te komen - wanneer je niet wordt afgeleid. Wanneer je ongehinderd kunt fotograferen.

Een van de grootste afleidingen bij straatfotografie is het controleren van onze LCD-schermen terwijl we fotograferen (ook wel “chimping” genoemd - omdat we vaak chimpanseeachtige geluiden maken als we kijken naar de foto's die we mooi vinden op het LCD-scherm).

Het nadeel van chimping is dat zodra je naar je LCD-scherm kijkt, je wordt afgeleid en je je niet meer kunt concentreren op de volgende foto.

Als ik bijvoorbeeld een scène fotografeer en naar mijn LCD-scherm kijk en tevreden ben, word ik lui en klik ik niet verder. De waarheid is dat er misschien een nog betere foto te vinden is in een straatfotografiescène. Maar ik zal het nooit weten als ik niet blijf fotograferen.

Als je een echte chimpansee bent en niet kunt stoppen met naar je LCD-scherm kijken als je op straat fotografeert, moet je een paar maanden overstappen op film (wat ik heb gedaan). Door met film te fotograferen kun je je beter concentreren als je op straat fotografeert (er is immers geen LCD-scherm om naar te kijken).

Dit is mijn laatste tip en hij is absoluut essentieel:

Als je straatfotograaf wilt worden, moet je naar buiten gaan en echt foto's maken. Lezen over straatfotografietechnieken is nuttig, maar fotografie is niet iets wat je achter een computerscherm doet! Op een gegeven moment moet je naar buiten gaan en de wereld vastleggen, hoe moeilijk je dat ook vindt.

Dus pak een DSLR, een point-and-shoot camera, een smartphone of zelfs een wegwerpfilmcamera en ga de straat op. De schoonheid van de wereld wacht op je, dus mis deze kans niet, of het weer nu meewerkt of niet, er is altijd iets te ontdekken...